Troost cocktails

Ik ben halverwege mijn cocktail als ik een hand op m’n schouder voel. Ik draai me om en zie James staan. Hij kijkt me aan zoals een hond die weet dat hij iets heel stouts heeft gedaan maar probeert te doen alsof hij onschuldig is. “I am so so sorry, really, I didn’t plan this to happen, please accept my apologies.” Hij geeft me een knuffel en een kus op m’n wang. De knuffel is stevig en oprecht en zijn wang voelt extreem zacht aan. “Let’s not talk about it until I finished at least one other drink. I ordered a margarita, what do you want?” Hij lacht en pakt snel de menukaart. Nadat ook hij een cocktail heeft en er nog eentje voor mij heeft besteld lopen we naar een tafel voor twee bij het raam. Het uitzicht over Amsterdam is heel mooi zo vanaf de 11e verdieping. “You don’t seem that much taller, I did expect to feel the difference more.” Ik zeg flirterig tegen hem dat dat waarschijnlijk komt omdat hij zo enorm gespierd is. “Oh is it too much? I try to be not too bulky anymore because of my work. I don’t want people to think I am a security or something.” Hij heeft een dunne trui aan met lange mouwen en v-hals die super strak zit om zijn gespierde armen. Voor mij alles behalve vervelend om naar te kijken. Ik stel hem gerust dat hij er niet uitziet als een security. Zeker niet als hij een blouse of pak aan zou hebben zoals op zijn werk. Op de een of andere manier heb ik de verwachting dat hij een pak draagt naar werk. Logisch vervolg daarvan is dus dat ik vraag wat voor werk hij doet. Sales, dat verbaast me niets.  

Ook mijn tweede cocktail heb ik in rap tempo op. Ik was er dan ook echt aan toe. Hij vraagt meteen of ik er nog eentje wil en bestelt die voor me. Tot zover mijn voornemen om niet meer zoveel te drinken op een eerste date. We evalueren kort het eerste uur van de avond want ik wil het er niet te lang over hebben. Hij had eerder actie kunnen ondernemen door het aan iemand te vragen maargoed, hij is er nu, dus laten we er maar het beste van maken. Ik vertel hem dat ik me tijdens dat uur wachten best vermaakt heb door mensen te kijken. Het is zo bijzonder om te zien wat er allemaal in en uit zo’n hotel komt aan stelletjes, families, groepen meiden, groepen mannen en zakenlui. Ook het publiek wat in de skylounge zit is vrij uitgesproken. Het kenmerkt zich vooral door ietwat ordinair geklede vrouwen met (ik denk in veel gevallen neppe) Louis Vuitton tassen. Als ze met een groepje zijn heb ik het vermoeden dat ze een vent aan de haak hopen te slaan. Hetzelfde geldt voor de groepjes veel te stoere en opzichtige mannen. Vrijwel niemand spreekt Nederlands, ook het personeel niet. Gelukkig houdt James ook van het observeren van mensen en kunnen we er beide om lachen. We liggen met meerdere dingen op één lijn en vertellen elkaar veel, over onze achtergrond en familie, over werk en andere gebeurtenissen in ons leven. En er wordt ook zeker geflirt. Nog een cocktail verder, ik loop ruim voor want hij is met de auto, besluiten we op de bank te gaan zitten. We zitten naast elkaar nootjes te eten en observeren en bespreken opnieuw alle mensen die binnen ons gezichtsveld zitten, heerlijk.

Het is inmiddels 10 voor half 3 en de laatste ronde wordt aangekondigd. Ik had me, naast niet te veel drinken, ook voorgenomen het niet zo laat te maken maar here I am. Als de rekening komt durf ik niet te kijken, een cocktail was €16 per stuk en we hebben er in totaal 9 gedronken als ik goed heb geteld. James betaalt zonder blikken of blozen, nog voordat ik voor heb kunnen stellen om te splitten. Ik vind het nooit fijn om waar de serveerster bij is dat te vragen, want dan weet zij sowieso dat het een eerste date is en heb ik het idee dat de man sneller zegt dat dat niet hoeft. Omdat er dan nog een derde persoon bij is denk ik ook hij zich dan mogelijk voor lul gezet voelt. Maar dat kan ik verkeerd hebben natuurlijk. In de lift vraag ik hem om een tikkie te sturen maar dat wilt hij niet. “But let me take you home please?” Hij zei aan het begin van de avond al dat hij me thuis wilde brengen, maar ik wil eigenlijk liever niet bij iemand in de auto stappen die heeft gedronken. Ik heb hem ook gezegd dat ik het er niet mee eens ben dat hij met de auto is, maar 3 cocktails in ruim 4 uur zie ik voor deze keer door de vingers. Hij is 35 en dat lijkt me volwassen genoeg om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn acties. En ik heb zelf het dubbele gedronken dus laat me vrij makkelijk overhalen. Stiekem vind ik het ook niet erg om nog geen afscheid nemen. “Oke, let’s have one more drink at my place then?” Zeg ik terwijl ik me maar al te goed realiseer dat hij daarna dan echt niet meer mag rijden dus zal moeten blijven slapen. 

Het is echt veel later geworden dan ik van plan was. En dat komt niet eens doordat James een uur te laat was. Als hij me de volgende ochtend rond een uur of 9 wakker maakt omdat hij ook een afspraak heeft, ben ik ontzettend moe en chagrijnig. Ook heb ik hoofdpijn, ik kan echt niet meer tegen drank. Ik bedank hem nog een keer voor de leuke avond en laat hem snel uit. Als ik sta te douchen realiseer ik me dat mijn humeur die ochtend misschien wel een ontzettende afknapper is voor hem. Na het douchen heb ik een gemiste oproep van James, hij zal toch niet iets vergeten zijn? Als ik er naar vraag zegt hij dat hij me nog een keer wilde bedanken voor de leuke avond. Gelukkig, niet afgeknapt dus. “I also had a lovely night, except for the waiting I really enjoyed it” Dat gaat hij nog wel een tijdje horen als ik hem blijf zien natuurlijk. “Me too, the feeling is mutual, thanks so much for waiting!” De volgende dag gaat James op zakenreis. Bij mij thuis vroeg hij nog of ik mee ging, maar dat lesje heb ik wel geleerd, dat doe ik niet meer zo snel en daar heb ik nu overigens ook geen tijd voor. Ik wens hem een goede vlucht en hoop van hem te horen als hij terugkomt!

Of James en ik elkaar nog een keer spreken of zien lees je in de volgende blogs. Meld je aan voor de nieuwsbrief of volg UpToDates op social media om op de hoogte te blijven!