Paella
“Bijgekomen van je weekend?” vraag ik Joost dinsdagochtend. Hoe langer het duurt voordat ik hem zie hoe minder vertrouwen ik er in heb dat het zin heeft om contact te houden, maar toch wil ik het nog niet opgeven.
Joost antwoordt dat het goed gaat met hem en vraagt hoe mijn dag was. Ik antwoord en het gesprek zet zich voort, maar stopt de volgende ochtend weer. Joost heeft als laatste iets gestuurd, een reactie op mij en niet iets waar ik weer op zou kunnen reageren.
Ik merk dat de behoefte aan contact er wel is, maar niet op deze manier. Ik vind het niet fijn als het niet vanzelf gaat en ik er steeds bij na moet denken om het gesprek op gang te houden. Waarom het contact met Joost alles behalve soepel verloopt weet ik niet.
“Heee, alles goed?” stuurt Joost drie dagen later. Het is inmiddels zaterdagavond tien uur. Appt hij me nou steeds alleen als hij heeft gedronken? Het lijkt er wel op, dit is in ieder geval al de derde keer. “Hee jahoor met jou?” Ik ben benieuwd of Joost wat wil vragen of niet. “Lekker! Jaa gaat goed! Hoe is je weekend?” Ik antwoord dat ik een prima weekend heb. “Heb je zin om dinsdag wat te doen?" vraagt Joost.
Dit vind ik echt leuk aan hem, hij is lekker concreet. Dus ja, daar heb ik wel zin in. Woensdag komt beter uit. dus ik een doe een tegenvoorstel. “Woensdag is ook geen probleem hoor, als dat chiller is voor jou doen we dat toch!” Oke top, woensdag een date met Joost it is.
De dagen erna blijven Joost en ik appen en gaat het meer vanzelf. “Eet je morgen bij mij?” vraag ik dinsdagavond. “Jaaa gezellig!” Joost zijn enthousiasme vind ik ook erg leuk. “Waar heb je zin in?” Het lijkt me wel leuk om samen uitgebreid te koken. “Het eerste wat in me opkomt zijn mosselen haha, zo lang al niet gegeten.” Oh, dat is niet per se uitgebreid, en vind ik wel lekker maar een hele pan vind ik net wat te veel van het goede.
“What about een gerecht met mosselen erin, bijvoorbeeld paella?” Daar heb ik meer zin in. “Jaa lekker! Dan haal ik wel boodschappen en gaan we samen lekker koken.” Joost snapt het! Maar boodschappen doe ik wel in m’n pauze, vind ik wel even fijn en heb al precies in m’n hoofd wat ik wil halen. “Neem jij maar weer de wijn mee!” Daar is Joost goed in is gebleken.
“Ik moet trouwens nog steeds kijken naar je website, dat ga ik zo maar eens doen.” Daar hebben we het weer, het moment van de waarheid. Gaat Joost het leuk vinden of verpest mijn blog het, ik ben benieuwd. “Haha, ik had al gezegd dat je je niet te veel moet laten beïnvloeden door de verhalen die ik schrijf over onze dates he.” Joost zei vanaf het begin al dat hij het alleen maar leuk vindt, maar toch.
“Hahah jaa weet ik maar ben gewoon benieuwd.” En dat is ook logisch, ik zou ook benieuwd zijn naar wat iemand over mij schreef.
“Mooie site! Ziet er echt professioneel uit!” stuurt Joost even later. Wat lief, dankjewel, ik ben er stiekem ook wel trots op. En ondanks dat ik het nog steeds erg jammer vind dat mijn verhalen degene met die ik date wel eens hebben afgeschrikt, hoort dit nou eenmaal bij mij en vind ik het nu nog veel te leuk om er mee te stoppen. Of ik ben de juiste persoon nog niet tegenkomen voor wie ik zou willen stoppen.
De rest van de avond gaat het over voetbal, leuke afwisseling. “Slaap lekker en tot morgen! X” stuurt Joost als ik om half elf zeg dat het voor mij echt bedtijd is.
Om half zeven staat Joost de volgende dag voor de deur. De begroeting is dit keer niet ongemakkelijk gelukkig, want ik twijfel niet en geef hem een goeie kus op zijn mond. En dat voelt nog steeds goed. Ik heb ook echt zin in de date. Hij heeft weer lekkere wijn mee en we schenken meteen in. Ik heb ook wat kaasjes gehaald die we er bij eten.
We praten over van alles. Natuurlijk de verkiezingen, we hebben beide hetzelfde gestemd dus dat is wel toevallig, en over de hele situatie waarin we nog steeds verkeren. Ik vind het met de week moeilijker worden om positief te blijven geef ik eerlijk toe. Het voelt een beetje alsof de tijd stilstaat maar we toch een jaar verder zijn. Dus een heel jaar hebben overgeslagen, hebben weggegooid eigenlijk. Mijn laatste jaar als twintiger..
Joost begrijpt het ondanks dat hij een paar jaar jonger is volkomen, en voor hem is het net zo erg, maar hij blijft heel positief en dat vind ik wel fijn.
“Laten we gaan koken, ik heb wel trek” zeg ik na de eerste fles wijn. De stemming zit er goed in. Joost en ik vormen een goed team in de keuken. Ik neem de leiding maar we overleggen goed en ondanks dat we het beide nog niet eerder hebben gemaakt, staat er in een mum van tijd een heerlijke paella met zeevruchten én chorizo op tafel.
De Paella smaakt echt heel goed, we zijn beide onder de indruk. “Dit moeten we vaker doen, echt lekker is het!” zegt Joost. En daar geef ik hem volkomen gelijk in. “Maar als de horeca ooit weer opengaat moet jij wel veel dagen werken. Misschien wel elke dag?” Joost antwoordt dat hij dan inderdaad met etenstijd altijd aan het werk is, op enkele dagen na. Ik zou dat wel jammer vinden als dat bij mijn partner het geval zou zijn. Ik wil niet op de zaken vooruit lopen, maar ik denk er wel over na en vind het ook wel een minpunt dat je samen niet echt leuke dingen zou kunnen doen in het weekend.
Na de Paella en de tweede fles wijn gaan Joost en ik nog even op de bank zitten. Niet veel later stel ik voor om te gaan slapen. Het is tenslotte een doordeweekse dag en ik moet de volgende dag gewoon werken. We hebben het van tevoren weer niet gehad over wel of niet blijven slapen, maar tijdens het koken vroeg Joost of het goed was dat hij zou blijven liggen als ik zou gaan werken, dus dat zegt genoeg en ik ging er zelf ook al van uit. Ik antwoordde dat hij zo lang kon blijven liggen als hij wilde, maar dat ik wel om 10 uur een afspraak buiten de deur heb en ook om 13 uur weer.
Benieuwd hoe lang Joost de volgende dag blijft? Je leest het in de blog van volgende week. Volg UpToDates op Facebook of Instagram om op de hoogte te blijven en meld je hier aan als testgebruiker van mijn datingapp!