Op de bank
“Ben je ook zo moe?” vraagt Amir de middag na onze dinnerdate. “Ik ben kapot haha!” antwoord ik. “Houd jij het een beetje vol op je werk?” Amir antwoordt en daarna stopt het gesprek.
“Hey, hoe is het met je?” stuurt Amir de volgende dag. Hij zegt geen ‘lief’ of ‘schat’ meer valt me op. “Zal ik een van deze dagen bij jou langskomen? Wanneer kan je?” Oh, deze vraag verbaast me enigszins maar de directheid ervan kan ik wel waarderen. We spreken af dat hij maandag na zijn werk naar mij toe komt.
“Ik moet dinsdagochtend wel vroeg op, vind je dat niet erg?” Amir gaat er dus van uit dat hij bij mij blijft slapen. Maar dat is prima.
“Hoe is het schat?” De ochtend van onze derde date ben ik toch wel weer een schat. Amir is niet heel consistent. “Zin in straks lief” stuurt hij later. Best cute, maar toch krijg ik weer de kriebels van deze klefheid. “Heb je nog wensen voor vanavond?” Is dat de standaard vraag van Amir ofzo? Als iemand jarig is vraag je dat meestal toch, of diegene nog wensen heeft. Ik zou niet weten wat voor wensen ik zou moeten hebben, anders dan dat het een gezellige avond wordt.
Om tien uur staat Amir voor de deur, behoorlijk laat dus voor een date. Logisch daarom ook wel dat hij wil blijven slapen.
We groeten elkaar met een vluchtige kus en ik laat Amir ook even mijn huis zien, wat een stuk kleiner is. Zo ook de slaapkamer, waar mijn bed de volledige breedte van de kamer vult. Je kunt er daardoor niet omheen lopen en daar reageert Amir niet enthousiast op. “Het geeft mij een heel benauwd gevoel, ik weet niet of ik daar in kan slapen hoor.”
Ik kijk Amir vragend aan. Mijn bed staat in de breedte dus is aan één kant gewoon open. “Hoezo? Ik lig altijd in de hoek dus dan lig jij aan de open kant. We kunnen de deur wel open laten als je wilt?”
“Ik kan er echt niet tegen als ik in zo’n kleine ruimte moet slapen sorry, dan lig ik nog liever op de bank.” Ik ben heel verbaasd want ik heb nog nooit ‘klachten’ gehad over mijn bed of slaapkamer. Ik ga er dan ook van uit dat hij het niet echt meent dat hij liever op de bank slaapt en lach er om.
We drinken thee op de bank en kletsen wat. De sfeer is niet bijzonder goed en ik merk dat er totaal geen sprake is van aantrekkingskracht vanuit mijn kant, maar ook bij Amir niet lijkt het. Zou dat de reden zijn dat hij begon over op de bank slapen?
“Pfoe ik had een drukke dag en ben erg moe, sorry” zegt Amir om elf uur. “Ik ook, dus geeft niet, dan gaan we lekker naar bed zo.”
“Vind je het heel erg als ik op de bank slaap? Ik ga echt geen oog dicht doen anders, ik moet ruimte om me heen hebben.” Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Als hij zich niet op zijn gemak voelt kan hij beter naar huis gaan. Misschien is dat sowieso beter, want hier hebben we allebei niets aan. Het is alleen een uur rijden dus dan is hij heel laat thuis, dat wil ik hem eigenlijk niet aan doen.
“Oke ja, als je echt liever op de bank slaapt prima, dan pak ik even beddengoed en een kussen voor je..” Ik bedenk bij mezelf dat deze date echt te belachelijk voor woorden is, wat een verspilling van mijn tijd.
“Neehoor hoeft niet, ik neem wel de kussens en het kleedje van de bank.” Ja doei Amir, dat is echt armoedig. “Nee, als je op de bank gaat slapen maak ik er wel even een bed van voor je en doe ik er op zijn minst een hoeslaken en kussensloop omheen.
Met enige tegenzin kijkt Amir toe hoe ik de bank slaapproof maak. “Sorry hoor het klinkt misschien gek maar het is een soort claustrofobie dat ik er van krijg.” Ik heb besloten de wens van Amir maar te respecteren en het feit dat hij op de bank wil slapen niet op mezelf of mijn slaapkamer en/of bed te betrekken, dus zeg dat het geen probleem is.
De afstand tussen Amir en mij is hierdoor wel zo groot geworden dat we elkaar voor het slapen gaan geen kus of knuffel geven. Van mij mag deze date zo snel mogelijk voorbij zijn.
Het erge is dat Amir zijn wekker ook nog eens om kwart voor zes zet. Hij zegt dat ik kan blijven liggen maar dat voelt niet fijn dus ik zet zelf de wekker vijf minuten eerder.
Door de vreemde omstandigheden slaap ik erg onrustig en ben ik ruim voordat mijn wekker gaat klaarwakker. Nadat ik Amir’s wekker hoor duurt het nog zeker een kwartier voordat hij daadwerkelijk opstaat en gaat douchen. Al die tijd lig ik gefrustreerd te wachten tot hij klaar is, ik kan niet wachten tot hij weg is.
Het afscheid is dan ook niet heel hartelijk en we geven elkaar wederom geen kus. Deze date staat zonder twijfel heel hoog in het rijtje van mijn slechtste dates ooit.
Ik hoor daarna niets meer van Amir, wat ik prima vind en ook had verwacht. De volgende dag besluit ik om zelf even een berichtje te sturen.
“Hee, ik denk dat we dit ook dood hadden kunnen laten bloeden, maar ik vind het wel zo netjes om even een appje te sturen. Ik vond het leuk om je te leren kennen maar merk dat er bij mij geen behoefte is om nog een keer af te spreken. Mis toch een paar dingen en voel daarom niet de soort klik die ik zou willen. Wil je wel het beste wensen voor de toekomst!”
Twee minuten later krijg ik een reactie. “Hee, haha, thanx voor je app en eerlijkheid. Ik wens jou ook veel succes en een goeie toekomst.”
Ik bedank Amir en laat het daarna los. De moed om weer een nieuw iemand te leren kennen waarmee ik die klik wél heb is me eerlijk gezegd op dit moment een klein beetje in de schoenen gezonken. Met gezonde tegenzin open ik Inner Circle weer..
Of daar weer een nieuw verhaal uit komt lees je in de blog van volgende week. Volg UpToDates op Facebook of Instagram om op de hoogte te blijven en meld je hier aan als testgebruiker van mijn datingapp!