Gebroken hart #2

Koen en ik zien elkaar sinds onze eerste date minimaal 1 keer per week. Ik vind hem echt leuk! We gaan vaak lunchen, een drankje doen, naar de sauna of naar een comedyshow. Ook kookt hij voor me, doet klusjes in huis én hij is goed in bed. Wat wil je nog meer? Ik kan niet anders dan een future husband in hem zien. Wat ik alleen wel jammer vind is dat hij nooit blijft slapen en dat ik ook nog nooit bij hem thuis ben geweest. Maar dat komt wel, dacht ik. Als ik hem vraag om elkaar nog een laatste keer te zien voordat ik twee weken mijn moeder ga opzoeken in Portugal, merk ik dat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om hem te moeten missen. Ik voel me al zo verbonden met hem, ik wil eigenlijk dat ie meegaat!

We spreken af voor een drankje en ik voel dat ik best snel een beetje aangeschoten ben, ik heb weinig gegeten die dag. Opeens zeg ik iets over kinderen. Doe nou niet, dat schrikt die jongen af! Hoor ik mezelf denken, maar ik kon het niet laten. Ik begin gevoelens te krijgen voor Koen en daar hoort een toekomstbeeld bij. Ik zie ons in de toekomst wel samenwonen, samen op vakantie gaan en dus ook trouwen en kinderen krijgen. Is dat snel? Ja, vast wel, en dom ook waarschijnlijk. Eenmaal thuis gaat hij voor me koken en ik ben duidelijk in mn nopjes. Verliefd, ik ben duidelijk verliefd. Ik laat dat merken door tegen hem te zeggen dat ik het veel te leuk met hem heb om hem twee weken niet te zien. “Dan zorg je die twee weken toch even voor een vakantieliefde?” vraagt hij lachend. “Nou die heb ik daar nog, van vorig jaar, haha, maar daar ga ik nu niet mee afspreken hoor, ben jij gek.” Het floept er uit voordat ik het door heb. Dit komt natuurlijk heel erg over alsof ik vind dat we exclusief zijn, en daar hebben we het eigenlijk helemaal nog niet over gehad. Koen ziet dit ook duidelijk anders. “Hoezo niet? Dan heb je in ieder geval nog seks die twee weken.” Daar moet ik even van slikken. Het is niet echt leuk als een man je voorstelt om seks te hebben met een ander. Het komt over alsof hem dat niets boeit, alsof ik hem dus niet boei? Ik besluit er geen big deal van te maken en een beetje stoer met Koen mee te praten.

Na het eten is het tijd om afscheid te nemen. Ik wil hem eigenlijk niet los laten en zeg hem dat ik hem ga missen als ik in Portugal ben. Wat een overdreven gedoe, zal hij wel gedacht hebben. “Veel plezier, geniet ervan en doe de groetjes aan je moeder.’ Zegt Koen als ik hem uit laat. “Haha, zal ik doen! Doei.” Hij stuurt me later die avond nog een berichtje dat hij lekker in bed ligt. Ik antwoord daarop dat ik het een fijne middag en avond met hem vond. En ik zeg dat hij wel zo stoer kan doen over een vakantieliefde in Portugal, maar dat ik kwaliteit kies boven kwantiteit, met een kus poppetje. Als reactie krijg 2 smileys, shit?! Wat betekent dit? Boeit het hem echt niet? We hadden het toch gezellig gehad? Was het dan toch omdat ik over kinderen was begonnen? Was ik te aanhankelijk geweest die avond?

Als ik een dag later wat foto’s stuur vanuit Portugal en Koen zegt dat hij daar ook wel een keer met mij naar toe wil, krijg ik weer hoop. Omdat ik nu onzeker ben geworden, weet ik het direct weer te verpesten door te zeggen dat ik liever bij hem in Nederland ben op dat moment dan bij m’n moeder in Portugal. Aargh, weer zijn twee smileys alles wat ik terug krijg. Wat ik natuurlijk wil horen is dat hij dat ook graag wilt. Ik zoek bevestiging maar ik krijg alles behalve. De dagen erna heerst er radiostilte. Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan!

Een paar dagen later verontschuldigt hij zich voor het niet appen. Hij zegt dat het niet aan mij ligt. Het feit dat hij dat uit zichzelf zegt, zonder dat ik er naar vraag, is positief, toch? De dagen erna is het contact weer als vanouds. De vraag wanneer we elkaar weer zien, waar ik op wacht vanuit zijn kant, blijft echter uit. Als ik inmiddels weer thuis ben en het weekend voor de deur staat stel ik hem zelf maar. Ik lees zijn antwoord als voorvertoning op mijn scherm en m’n hart klopt al in m’n keel. “Ik zou nog wel een keer met je af willen spreken, maar twijfel of ik verder wil daten.” Als ik het bericht open en verder lees voel ik hoe m’n hartslag inmiddels in een enorm hoog tempo door m’n hele lijf bonkt. “Ik vind het heel moeilijk om te zeggen tegen je omdat je zo lief voor me bent.” Shit, dit doet pijn. en ik vecht tegen de tranen die ik voel prikken. Met trillende handen antwoord ik dat ik het erg jammer vind, maar dat ik het al zag aankomen. Een paar minuten later belt Koen me. Ik veeg m’n tranen weg en slik een paar keer om de tranen die nog moesten komen tegen te houden voordat ik opneem. “Hee, ja ik denk ik bel maar even, dat is misschien wel zo eerlijk.” Oh wat heb ik het moeilijk om niet keihard in huilen uit te barsten. We hebben een open en eerlijk gesprek, waarin hij zegt dat het niet aan mij ligt, maar dat hij het allemaal te snel vindt gaan. Hij vindt het niet eerlijk tegenover mij dat hij merkt dat hij mij niet zo graag wil zien als ik hem. Hij snapt dat hij niet van mij kan verwachten dat ik gas terug neem en op hem wacht, aangezien hij ook geen garantie kan geven dat zijn gevoel verandert.

We besluiten om elkaar zondag nog een laatste keer te zien, als een soort van afsluiting. Nadat we hebben opgehangen krijg ik een appje dat hij er zich heel kut over voelt. Ik reageer daar op dat ik het net zo kut vind voor hem als hij voor mij. “Ik hoop dat je in ieder geval nog een leuke avond kan hebben”, appt hij tot slot. Ik drink veel te veel en veel te snel die avond, eerst thuis en daarna bij vriendinnen. Het is dan ook pas een uur of elf als ik enorm aangeschoten thuis kom. Zonder m’n tanden te poetsen en m’n gezicht schoon te maken plof ik op bed en begin ik als een klein kind te huilen totdat ik in slaap val. 

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven en volg me op social media om als eerste te weten wanneer er een nieuwe blog uit is.