FaceTime
“Joost wil FaceTimen” verschijnt er op mijn telefoon. Ik wacht een paar seconden, adem diep in en uit en neem op.
“Hee, hallo” zeg ik vrolijk. “Hi, hoe is het?” vraagt Joost. “Ja druk maar goed, met jou?” Ik vermoed dat de eerste vijf minuten nog smalltalk zal zijn. “Ja ook goed” antwoordt Joost en hij verteld daarna wat hij de afgelopen dagen heeft gedaan.
“En hoe was jouw weekend?” vraagt Joost daarna. “Weekend? Ohja, jeetje de dagen gaan zo snel, ik dacht dat wij elkaar dit weekend hadden gezien maar dat was alweer het weekend daarvoor!” Ik zeg dit niet als excuus of om het feit dat we elkaar zo lang niet hebben gesproken goed te praten, maar het is echt zo.
Joost is het gelukkig met me eens. “Jaa dat is waar haha, maar nee het is alweer meer dan twee weken geleden dat we elkaar hebben gezien. En dat is ook waarom ik dacht, misschien goed om even te bellen.” Dat is zeker goed. Ik ben ergens ook wel blij dat Joost het voorstelde.
“Want we hebben elkaar nu een aantal keer gezien, en ik ben eigenlijk wel benieuwd naar hoe je het vindt gaan.” Joost legt de bal dus bij mij. “Ja nee klopt inderdaad. Nou ik vind het oprecht heel gezellig met je elke keer als we elkaar zien, maar ik voel niet de klik en aantrekkingskracht die nodig is voor mijn gevoel. Ik heb niet als we afscheid nemen een paar uur later alweer zin om je te zien en dat moet ik wel hebben. Dat heb ik wel als ik iemand echt leuk vind.”
Ik hoop niet dat dit te hard overkomt, want zo is het niet bedoeld, maar ik probeer wel eerlijk te zijn. Als ik iemand leuk vind zou ik er heel erg mee bezig zijn dat ik diegene al twee weken niet heb gezien, nu heb ik het niet eens door.
“Oke nee ik ben blij dat je dat zegt, want ik heb hetzelfde gevoel. Ik heb het idee dat het meer vriendschappelijk is tussen ons, maar wilde het wel proberen en kijken of er meer in zou zitten.” Ik ben erg opgelucht. Het lijkt erop dat Joost en ik er dus hetzelfde over denken en dit alles behalve een moeilijk FaceTime gesprek wordt.
“Jaa ik wilde ook kijken of het anders zou worden als we elkaar vaker zouden zien, maar het feit dat we elkaar nu ook al zolang niet meer spraken en zagen zegt denk ik wel genoeg.” zeg ik wederom op een manier die hopelijk niet te bot overkomt.
Ergens ben ik wel benieuwd naar wat Joost had gedaan of gezegd als ik anders had gereageerd. Want als ik bijvoorbeeld had gezegd dat ik echt even druk was maar hem heel graag nog een keer zou zien, zou hij dan anders hebben gereageerd? Ik zou het wel willen weten maar ik durf het niet te vragen. En ik denk ook niet dat hij dat dan toe zou geven eerlijk gezegd, dus heb ik er sowieso niet zoveel aan.
“Nou ik wil je in ieder geval heel erg bedanken. Ik vond het echt onwijs gezellig met je. Je bent een leuke vrolijke meid en we hebben veel gemeen dus vind het wel erg jammer, maar het is niet anders.” Joost heeft helemaal gelijk. We hebben ook veel gemeen en denken over veel dingen hetzelfde, maar inderdaad, helaas is dat niet genoeg.
“Jij ook bedankt Joost, ik hoop voor je dat de horeca snel weer open gaat. Dan kom ik wel een keer een biertje doen bij je!” Terwijl ik het zeg realiseer ik me dat ik dit meer zeg om het gesprek goed af te ronden dan omdat ik dat echt wil, maar wie weet.
“Is goed, je bent altijd welkom, de deur staat open!” Zo blijkt maar weer wat een lieve jongen Joost is.
“Thanks! Oke nou, dat was het dan haha.” Nu wordt het ongemakkelijk voel ik. Gaat nu een van de twee doei zeggen? “Veel succes met je app in ieder geval nog he, het is echt een top idee dus ik weet zeker dat het een succes wordt en ik meld me graag aan als tester hoor!” Oh, Joost is nog niet uitgepraat. Wel weer heel lief dat hij dit zegt.
“Jaa leuk! Via de site kan je je aanmelden, hoef je alleen je email adres achter te laten en dan krijg je een mailtje als de app getest kan worden!”
Ik bedenk me nadat ik dat zeg dat ik Joost nog niet over mijn blogs heb gehoord, dus dat hij die waarschijnlijk nog niet heeft gelezen en dat hij dat mogelijk wel gaat doen als hij zich voor mijn app aanmeldt.
Ik heb geen geheimen. Ik beschrijf hoe ik me voel en hoe ik tegen de situatie aankijk en ben eerlijk en mezelf, maar ik kan me voorstellen dat niet alles leuk is om te lezen voor hem. En het kan ook zomaar zijn dat degene over wie ik schrijf een hele andere herinnering heeft aan wat er is gebeurd of gezegd. Dus ik hoop dat Joost als hij mijn blogs leest dat in zijn achterhoofd houdt.
“Haha is goed, niet schrikken als je de blogs leest die over jou gaan he, haha.” Ik waarschuw hem toch maar. “Haha neehoor, maar ben nu wel heel benieuwd, ga gelijk lezen!” Oh dat maakt het extra awkward, maar ik ben ook wel heel benieuwd naar zijn reactie, en aangezien we het er over eens zijn dat het niets wordt tussen ons, zal hij vast niet voor verassingen komen te staan.
“Oke nou, dan nogmaals bedankt voor de leuke dates Joost!” Het voelt heel gek om een FaceTime gesprek te beëindigen als je weet dat het contact daarmee eindigt. Gewoon bellen is op de een of andere manier toch makkelijker. “Jaa, jij ook! Fijne avond nog, doei!” Ik zeg nog een laatste keer gedag en hang dan op. Dat was het dan, het hoofdstuk Joost is afgesloten.
“Wat prachtig die blogs!! Zo eerlijk en oprecht, geweldig” stuurt Joost nog geen kwartier later. “En hilarisch ook haha!” Ik ben opgelucht, maar had ook eigenlijk niet anders verwacht dan een dergelijk reactie. Joost is altijd zo positief, echt leuk. “Haha dankjewel! Leuk dat je het leuk vindt!”
“Ga zo door! Mijn respect heb je!” Ik krijg een smile op mijn gezicht. En tegelijkertijd baal ik dat ik met hem niet de klik heb die voor mij nodig is, want een jongen zo lief en positief als hij ben ik al lang niet tegengekomen. Of zou het misschien juist komen omdat hij zo lief is dat ik me niet aangetrokken voel? Dat ik de uitdaging mis?
Voor mijn gevoel moet ik even pas op de plaats nemen, even niet meer op een datingapp gaan. Ik zou zo graag weer iemand in de kroeg willen ontmoeten, of in ieder geval weer op een normale date willen..
