Afscheid

Als ik aankom bij Ray ben ik ontzettend zenuwachtig. Ik heb best op een rijtje voor mezelf wat ik wilde zeggen, maar Ray is verbaal heel sterk en er bestaat een kans dat ik dichtklap. 

We hebben elkaar lang niet gezien voor ons doen, Ray is erg enthausiast en complimenteert me dat ik er goed uitzie.

Geen idee of hij dit nu expres doet omdat hij weet dat hij te ver is gegaan, of dat hij voelt dat ik een eind wil maken aan onze ‘relatie’, maar hij gedraagt zich voorbeeldig. 

Dat maakt het voor mij alleen maar moeilijker. Ik heb 3 drankjes nodig voordat ik er over durf te beginnen. 

“Nou, je durfde wel he vorige week.” begin ik. Ray kijkt me aan en lacht ongemakkelijk.

“Haha ja, ik wilde je zo graag zien dat het me niet uitmaakte.” Ik zie aan z’n ogen en lach dat hij weet dat hij fout zat, en hoopt dat ik het hem vergeef. 

“Nou dat is volgens mij precies het probleem. Je appt mij alleen als het jou uitkomt, als jij mij wil zien, en als dat niet kan hoor ik niks van je.” 

“Nee, dat is niet waar, ik vroeg of je nog leefde!” Het klopt dat Ray dat vroeg, maar zijn weinig meelevende reacties verder vond ik zwaarder wegen.

“Ja één keer, nadat ik die dag zelf maar weer had geappt en interesse in jou toonde!” Zeg ik. Ik ben nu het gesprek inmiddels op gang is gekomen iets zekerder van m’n zaak. 

“Ik heb me in tijden niet zo slecht gevoeld, het was vreselijk, en jij toonde nul interesse en begrip. Je hebt alleen gevraagd of het goed met me ging op het moment dat je wilde dat ik langskwam, dat vind ik gewoon egoïstisch..” 

Ray lijkt te begrijpen dat ik serieus ben en kijkt me schuldig aan. 

“Geef je me nou op m’n flikker?” zegt hij terwijl hij zijn blik van schuld bekennen omzet in ondeugend. 

Grrr, Ray heeft al eens gezegd dat het onmogelijk is om boos op hem te zijn, dat hij altijd zijn zin krijgt en alles voor elkaar krijgt. Dit gesprek is daar een goed voorbeeld van denk ik. 

De toon en de blik die hij heeft, het niet ontkennen, het bijna pesterige, maakt dat ik moet grinniken. 

“Ja! Ik vond het echt erg. Voelde me heel eenzaam. Dit was een moment waarop ik je nodig had en je was er niet. Maar dat heeft me ook opheldering gegeven.” 

Ray kijkt nu verbaasd. “Hoezo?!” Vraagt hij. 

“Ik heb je een paar weken geleden verteld dat ik gevoelens voor je begon te krijgen, en dat ik van jou wilde weten hoe jij erin stond. Want dan kon ik mijn gevoelens nog een halt toe roepen.”  

Ray knikt instemmend. 

“En jij gaf toen aan dat we het wel zouden zien, maar ik heb niet de indruk dat er van jou kant meer in zit dan dit.” 

Ray bevestigd dat. “Nee dat klopt. Ik ben op dit moment gelukkig alleen, zonder relatie. Dat hoeft voor mij niet. Maar als het aan mij ligt blijven we elkaar wel gewoon zien.” 

Ik ben blij dat Ray nu eerlijk is. 

“Nou ik ben er dus door jou achter gekomen dat ik dat wel wil, dat ik op dit moment in mijn leven wél toe ben aan een vaste relatie. Maar ik ben er ook achter gekomen dat dat niet is met jou.” 

Nu ik dit heb gezegd valt er een enorme last van mijn schouders. Ik ben compleet eerlijk over mijn gevoel en dat is zo fijn.

“Ik ga daarom na vanavond dan ook afscheid van je nemen.” 

Ray kijkt me verwonderd aan. “Oh, dus dit is de laatste keer dat je hier bent?” 

“Ja.” Zeg ik. “Ik zeg niet dat we elkaar nooit meer zullen zien, misschien komen we elkaar nog eens tegen, maar voor mij stopt het hier.” 

“Oke.. Knap van je, dat je die keus voor jezelf kunt maken.” Reageert Ray.  

Dat vind ik ook, ondanks dat ik dat al veel eerder had moeten doen. 

Ik slaap die avond nog bij Ray en dat voelt goed. Ik heb de juiste keuze gemaakt.

We zoenen en knuffelen intenser dan normaal, maar dat zorgt er niet voor dat ik twijfel gelukkig. Het het voelt voor ons beiden echt als een afscheid. 

De volgende dag pak ik mijn tandenborstel, oordoppen en verzorgingsproducten die ik inmiddels bij hem had verzameld in en dan voelt het echt definitief. 

Ik krijg er stiekem toch wel een brok in mijn keel van, maar na een diepe zucht en mezelf even aankijken in de spiegel voel ik de kracht weer terugkomen. 

Ik moet dit echt doen. 

Ray brengt me met de auto naar de tram. “Nou, dit was dus de laatste keer dat we elkaar zien?” zegt hij. 

Ik kijk hem aan en voel het brok weer. “Ja, ik neem bij deze afscheid van je.” zeg ik. 

“Ik vind het erg knap van je, je bent een hele sterke vrouw, dus ik weet zeker dat het goedkomt.” Zegt Ray terwijl hij m’n hand pakt en er zachtjes in knijpt. 

Nu voel ik de tranen echt branden. “Haha, dankjewel, het komt inderdaad wel goed hoor!” Zeg ik stoer. 

Ray stopt de auto en kijkt me aan, ik moet vechten om niet te huilen, maar laat het niet zien. 

“Nou ik wil je wel heel erg bedanken voor de leuke tijd die wel het afgelopen jaar hebben gehad.” Zeg ik. We kennen elkaar op een paar weken na precies een jaar. 

“Jij ook, het gaat je goed!” zegt Ray en we geven elkaar een laatste kus. 

De tram komt precies op dat moment aangereden en ik ben blij dat ik nog ergens een mondkapje vind, want de tranen rollen over mijn wangen zodra ik de auto uit stap. 

In de tram duik ik in mijn jas en verschuil ik me achter mijn bril en mondkapje, de tranen blijven stromen. 

Als ik thuis ben stuur ik Ray nog een laatste berichtje. “Thanks voor de leuke tijd die ik met je heb gehad het afgelopen jaar. Ik weet door jou nu wat ik wil in een relatie. Ondanks dat ik daar mn hart voor heb moeten breken ben ik je daar dankbaar voor. Een jaar geleden wilde ik precies wat jij me gaf, gezelligheid en vrijheid, maar dat is nu veranderd. We komen elkaar vast nog wel eens tegen. Kus!” 

Benieuwd hoe ik me herpak na het afscheid met Ray? Volg UpToDates op Facebook of Instagram om op de hoogte te blijven van de nieuwe blog en meld je hier aan als testgebruiker van mijn datingapp!