Op date in Barcelona

Na onze eerste date blijven Ruben en ik regelmatig appen en bellen. Ik merk dat ik, waarschijnlijk omdat er nu geen toekomst van af hangt, niet nadenk over wat ik ik zeg. Kon ik dat altijd maar, ook als ik iemand wel als future husband zag, zoals bij Koen, en er dus voor mijn gevoel heel veel vanaf hangt. Opeens realiseer ik me dat ik bij de mannen waar ik geen toekomst mee zie helemaal mezelf ben in app contact, en dat die vaak juist verliefd op mij worden. Des te stommer is het dat ze dat juist niet worden als ik er blijkbaar te veel over nadenk. Het is echt niet zo dat ik me anders voor wil doen dan dat ik ben namelijk, maar ik wil iemand niet afschrikken, niet te gretig zijn, zeker niet als ik niet precies weet hoe de ander er in staat. Note to self dus! 

De maandag na onze eerste date krijg ik een voicememo van Ruben. Hij zegt dat hij volgende week 3 dagen naar Barcelona gaat en vraagt of ik mee wil. Hij zegt dat hij het snapt als ik nee zeg, want het gaat misschien wel erg snel. Maar aangezien we hier beide zonder verwachtingen in gaan en ik het stiekem wel erg leuk en spannend vind, besluit ik ja te zeggen. Oh My God, ik ga drie dagen weg met iemand die ik pas één keer heb gezien en enkel een kus op de mond heb gegeven. Daar kan Koen nog een voorbeeld aan nemen. Die zei in het begin dat hij het leuk vond om in een vroeg stadium al een weekend weg te gaan. Maar toen ik hem vervolgens na twee maanden daten een weekendje London cadeau wilde geven, zorgde dat ervoor dat ons avontuur eindigde. Daarover overigens later meer. 

Ik merk dat ik ontzettend zenuwachtig ben maar er ook heel erg naar uit kijk. Als ik zie dat het die dagen 18 graden en zonnig wordt, kan mijn dag kan echt niet meer stuk. Het liefst wil ik m’n koffers meteen pakken en gaan, maar ik moet nog een weekje geduld hebben.

Een week later is het zover. We spreken af om elkaar te treffen op Schiphol. Ik ben er een half uur te vroeg, want ik wilde geen risico nemen dat er iets mis ging met het OV. Gelukkig schijnt ook in Nederland dan lekker het zonnetje en kan ik hem buiten opwachten. Als hij aan komt lopen maakt m’n hart een klein sprongetje, het is echt heel leuk om hem weer te zien! We geven elkaar een knuffel en kus op de wang. We praten wat over het weer en onze weg hier naar toe, zoals echte Hollanders dat doen, en lopen ondertussen naar de security. Alles gaat gesmeerd en we zijn ruim op tijd bij de gate. “Heb je al geluncht?” vraagt Ruben. “Nee nog niet, ik lust wel wat.” Naast de gate zit een seafood bar. “Oke, laten we hier sushi eten en een wijntje drinken?” Dat vind ik een ontzettend goed idee. Een uurtje later staan we achteraan in de veel te lange rij om te boarden. “Nou,” zeg ik, “we hadden net zo goed nog een wijntje kunnen doen.” Ruben zegt tegen me dat ik even moet wachten en loopt weg, zijn koffers bij mij achterlatend. Even later komt hij terug met twee plastic flesjes witte wijn en glazen. “Mensen denken vast dat ik een drankprobleem heb”, zegt hij met een grote grijns op z’n gezicht. “Nou gelukkig hebben we die dan allebei”, grap ik terug. Tijd om de flesjes leeg te drinken voordat we het vliegtuig in gaan hebben we niet, dus we besluiten ze te bewaren en stiekem op te drinken tijdens de vlucht. We giechelen wat af en ik krijg af en toe een hand op m’n been en een kus op m’n wang. De twee flesjes wijn zijn inmiddels op en ik bedenk me dat ik nog nooit zo’n spannende vlucht heb gehad. En dat ik überhaupt nog nooit met een man met het vliegtuig op vakantie of een weekendje weg ben gegaan.

Voor ik het weet zijn we al geland. Vanaf het vliegveld pakken we een taxi en 30 minuten later komen we aan bij het hotel. Prachtig was de weg er naar toe al, de Spaanse architectuur bij zonsondergang. Zo is het hotel ook. Hij heeft echt uitgepakt voor een tweede date. Als we ons beide een beetje geïnstalleerd en omgekleed hebben lopen we naar een door hem uitgekozen tapas restaurantje. Ik merk aan Ruben, buiten het feit dat hij het al een paar keer heeft gezegd, dat hij me echt heel leuk vindt. En dat doet me me wel goed zo vlak na Koen. “Ik kan me echt niet voorstellen dat jij nog steeds single bent hoor, elke man wil toch zo’n leuke mooie vrouw als jij?” Hij moest eens weten hoe mijn hart net weer gebroken is. Ik vertel hem er kort over, maar niet zo gedetailleerd. Na het eten lopen we hand in hand terug naar het hotel. Ik merk dat ik, ondanks dat ik nog een cola heb gedronken tussendoor, behoorlijk aangeschoten ben. Hetzelfde geldt voor hem. Als we weer in de hotelkamer zijn maken we ons meteen klaar voor bed. Ik val als een blok in slaap en word pas weer wakker als ik hem zich hoor aankleden om naar zijn werkafspraak te gaan. We nemen afscheid met wat kusjes en ik slaap daarna weer vredig verder. 

Ik vermaak me die ochtend en middag opperbest in Barcelona. Rond een uur of 4 krijg ik een berichtje dat hij weer bijna in het hotel is. Hij is merkbaar moe van zijn afspraak. Hij had ook niet zo goed geslapen vertelde hij. Ik probeerde de sfeer goed te houden door mijn vrolijke en opgewekte zelf te zijn en dat helpt. “Wil je even naar het strand?” Ik knik instemmend. Hand in hand lopen we langs de boulevard. Bij de strandtent bestellen we een kan Sangria. Het is heel rustgevend om zo aan het strand te zitten en ik geniet van het moment. Als we terug naar het hotel lopen houdt hij me in een rustige straat staande om me te zoenen. “Hoe lang wilde je dat al doen?” vraag ik plagend. “De hele tijd al, en je moest eens weten wat ik met je wil doen als we terug op de hotelkamer zijn.” Ik kan natuurlijk wel raden wat hij bedoelt, maar ik geef er nog niet aan toe. “Een glaasje Cava drinken op het dakterras, toch?” Met een speelse blik in zijn ogen stemt hij daarmee in. Als we op het dakterras staan zegt ik dat ik het jammer vind dat het alweer bijna voorbij is. Ik zou best nog wat langer kunnen blijven. “We komen hier nog wel een keer terug, beloofd.” Ons glas is leeg en we gaan naar de kamer. 

Na een heerlijke paella, een paar glazen wijn en nog wat cocktails later op de avond, merk ik de volgende ochtend dat ik toch wel erg moe ben. Het is best intensief is om zo lang door te brengen met iemand die je eigenlijk helemaal niet kent. Ook lijkt het wel een beetje alsof de spanning er af is. Hij is knorrig en zit veel op z’n telefoon, schenkt totaal geen aandacht meer aan mij. In het vliegtuig zeggen we amper iets tegen elkaar en bij het afscheid op Schiphol geven we elkaar weer dezelfde knuffel en kus op de wang. Als ik serieus met hem aan het daten zou zijn, zou dit echt een enorme afknapper zijn. Waarom zou ik er dan eigenlijk mee doorgaan? Als ik thuis ben krijg ik nog een berichtje dat hij het erg fijn heeft gehad, dat is dan wel weer lief. Maar ik merk aan mezelf dat ik niet de behoefte heb om hem nog een keer te zien. Twee dagen later zeg ik dat tegen hem. Hij zegt dat hij dat totaal niet aan zag komen en lijkt er best kapot van te zijn. Misschien was het toch te snel.

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven en volg me op social media om als eerste te weten wanneer er een nieuwe blog uit is.