Ik besluit om het toch nog heel even aan te kijken. Misschien als ik begin met flirterig doen dat Maarten ook een beetje los komt. Ik zeg dat de surpriseparty ontzettend geslaagd was en vraag of hij ook een leuk weekend heeft gehad. “Fijn! Niet misdragen dus? Ja, bij mij was het ook gezellig!” Niet misdragen dus? Ik zeg toch dat de avond ontzettend geslaagd was? Waarom zou ik me dan niet hebben misdragen? Juist eerder andersom toch? Ik zie een mogelijkheid om hem even te testen. “Haha, hoezo zou ik me daarom niet misdragen hebben Maarten? Dan toch juist?” zeg ik met een knipoog. “Maar het hangt er natuurlijk ook vanaf wat jij verstaat onder je misdragen, tell me!” Hij antwoord dat hij ‘The Hangover’ taferelen ziet als je misdragen. “Maar zij hadden toch ook een ontzettend geslaagd vrijgezellenfeest?” Als hij dat verstaat onder je misdragen snap ik er al helemaal niets meer van. “Precies, dus dan is de conclusie dat het prima samen kan gaan ;)” Oke. Conclusie is dat ik de vraagstelling van Maarten inderdaad niet begrijp. En dat ik een heel ander beeld voor me zie bij je misdragen dan hij. Helaas, ik heb niet echt het gevoel dat deze conversatie er aan bijgedragen heeft dat ik toch met hem op date wil. Integendeel.. 

De volgende ochtend vraagt hij opnieuw naar mijn plannen die dag. Als ik vertel over mijn ‘100 dagen planning’ die ik net gemaakt heb, reageert hij dat het eind dus al in zicht komt. Eehm, nee? De 100 dagen beginnen toch net? Dan is het einde toch juist niet al in zicht? Opnieuw lijkt het alsof we elkaar totaal niet begrijpen. Ik krijg het gevoel dat hij gewoon zomaar wat zegt zonder na te denken. “Oh, nou dan kan je nu in ieder geval gaan beginnen met aftellen.” Dat klopt Maarten. Al betekent het niet dat ik na die 100 dagen klaar ben. “Inderdaad, maak jij anders een scheurkalender voor me?” Opnieuw probeer ik een speelse draai aan het gesprek te geven. “Als jij dat graag wilt..” Oke mislukt, wat een stomme reactie. “Nou graag of niet hoor!” Maarten herpakt zich. “Oke dat kwam niet heel enthousiast over he, opnieuw: Ja leuk!! Wil je alleen tekst of ook foto’s en plaatjes?” 

Daarna moeten we gelukkig beide lachen en de dagen erna gaat het appen weer wat soepeler. Ik ben steeds iets directer en dat lijkt te helpen, hij lijkt iets meer los gekomen. Ondanks dat voel ik toch nog steeds erg grote verschillen. Maar ik blijf het zeggen, wie weet is het wel erg leuk als we drankje doen. De komende dagen heb ik ups en downs in hoeveel vertrouwen ik daar in heb. Steeds als ik weer een positief gevoel krijg weet hij weer iets te zeggen, of juist iets niet te zeggen, waardoor ik weer twijfel. Ik merk dat ik daardoor meer kortaf ben en langer begin te wachten met reageren. Vrijdagmiddag, een dag voor onze date, vraagt hij of het nog door gaat. Eigenlijk was dat een perfect moment om te zeggen dat ik het toch niet zo zag zitten, maar we zijn inmiddels al twee weken aan het appen en om er dan uiteindelijk toch niets mee te doen vind ik ook zonde. Plus hij is die zaterdag sowieso in Amsterdam, het is niet dat ik hem helemaal hier heen laat komen. “Hee, jaa, jij ging ook uit eten toch, laten we daarna contact houden?” Daarmee dek ik mezelf alsnog een beetje in door niet al concreet een tijd en locatie af te spreken. “Ja klopt wij gaan ook eerst uit eten inderdaad.” Om hem toch nog een beetje de indruk te geven dat ik echt wel oprecht geïnteresseerd ben vraag ik hem waar, maar dat weet hij nog niet. 

De volgende dag kijk ik tijdens het eten af en toe of ik al een berichtje van hem heb, maar om half 12, als ik en mijn vriendinnen nog steeds in het restaurant zitten met een drankje, heb ik nog steeds niets gehoord. Erg vind ik het niet, ik ga toch liever met mijn vriendinnen nog even de stad in, maar ik vraag me af of hij nou expres wacht op een berichtje van mij of dat hij zich bedacht heeft. “En??” besluit ik hem te vragen. “Gaan we nog wat drinken? Anders ga ik zo met vriendinnen de stad in.” Vijf minuten later krijg ik antwoord. “Ik ben al een tijdje thuis, werd begin van de avond ziek.” Pfff hahaha, slapjanus, dat had hij dan toch kunnen zeggen?! Of dit was een test, omdat hij al merkte dat we waarschijnlijk niet zo’n goede match zijn, en heb ik die test niet doorstaan omdat ik zo laat pas iets stuurde? Maar hij stuurde ook niets, en ik vind het vreemd dat als je ziek bent dat je dat niet eerder zegt. Anyway, dit is een goede bevestiging dat op date gaan met Maarten geen zin heeft. “Beterschap!” En dat was het laatste woord dat Maarten en ik wisselde…… Next! 

Ondertussen heb ik contact met James. Hij is in het buitenland voor werk. Ik ben meestal degene die het gesprek begint en het duurt vaak lang voordat hij reageert, maar op de een of andere manier heb ik daar niet zo veel moeite mee. Ik heb veel geleerd van de situatie met Koen denk ik. Al is de situatie met James heel anders want ik heb hem natuurlijk pas één keer gezien. Hij blijft nog ruim een week weg. Dus ik moet nog even geduld hebben.

Of ik James nog zie als hij terug is lees je volgende week. Meld je aan voor de nieuwsbrief of volg mij op social media om als eerste op de hoogte te blijven van de nieuwe blog.