“Ja ik ben ook wel in voor date drie, maar er is wel een maar.” Shit, een maar.. Ik heb Ramon pas twee keer gezien, maar door het vrijwel dagelijkse contact voelt het alsof we elkaar al langer kennen. “Ik vind het erg gezellig en leuk met je, en we snappen elkaar. Maar weet wel dat het voor mij niet iets is waar ik hele serieuze dingen uit verwacht. Niet dat dat normaal na date 3 gebeurt. Maar in het kader van managing of expectations en hoe ik er insta.” Ik ben blij dat Ramon daar meteen eerlijk over is, want ik wil weten waar ik aan toe ben, maar ik ben wel teleurgesteld. Juist omdat ik wel de potentie zag dat dit zou kunnen leiden naar iets serieus. “Oké ik snap wat je bedoelt. Ik vind het ook oprecht gewoon leuk hoe we appen en gezellig om je zien, dus vandaar dat ik zoiets heb van nou van mij hoeft het niet bij twee dates te blijven.” Misschien kinderachtig, maar door de teleurstelling heb ik meteen geen behoefte meer om moeite te doen en met Ramon op date te gaan. “Het ligt niet aan jou, in general heb ik op dit moment gewoon heel weinig zin in serieuze dingen met iemand. Elke week daten leidt al snel tot iets serieus. Ik heb een beetje vrijheid in m’n leven nodig na mijn afgelopen relaties. Die ontstonden altijd na een maand of drie daten.” Misschien moet ik het dus zien als een compliment? Dat Ramon niet elke week wil daten omdat hij denkt dat het dan tot iets serieus kan leiden en hij daar nog niet aan toe is? Makes sense. Ik gun hem ook zeker die vrijheid, want ik weet als geen ander hoe fijn het is om even ‘op eigen benen te staan’ als je net single bent. Maar ik gun mezelf ook een man die er wel klaar voor is om samen een toekomst op te bouwen op het moment dat we elkaar ontmoeten. Laat dat nu ook precies de doelgroep zijn die ik met mijn datingapp wil bereiken. Dus ben jij ook klaar voor echte dates met serieuze matches? Meld je dan hier aan als testgebruiker in ruil voor een gratis account.

Na deze afwijzing, zoals het toch wel een beetje voelt, appen Ramon en ik wonderbaarlijk genoeg nog de hele dag door. De teleurstelling gaat gedurende de dag over in een soort opluchting, want ik hoef me er nu niet meer druk om te maken. En ergens ben ik eigenlijk wel blij dat dit gebeurt, want ik begin in te zien dat ik anders om moet gaan met dates, zonder verwachtingen, net als Ramon. Ik maak tegenwoordig bij een eerste date altijd meteen onderscheid tussen of er voor mijn gevoel potentie in zit of niet. Ik ben nu ruim anderhalf jaar single en in de beginfase van mijn dating-leven deed ik dat niet, ik zag wel waar het schip zou stranden. Maar sinds ik weer ben ga daten na Koen, denk ik daar bij een eerste date wel meteen aan. Ik heb besloten dat ik dat vanaf nu niet meer ga doen. Als je namelijk geen verwachtingen hebt, kun je ook niet teleurgesteld worden!

Die avond ga ik met vrienden naar het strand om even te wandelen en een wijntje te drinken. “Hoe was the beach?”, vraagt Ramon de volgende ochtend. Qua appen is er eigenlijk niets veranderd. Ik heb zelfs het gevoel dat we meer appen dan voorheen. En we dagen elkaar nog steeds uit en maken elkaar aan het lachen, maar bespreken ook steeds meer serieuze dingen, het voelt bijna vriendschappelijk. Dit laatste gevoel wordt bevestigd als Ramon vraagt of ik al een volgend slachtoffer in het vizier heb om mee te daten. “Maybe, haha.” Ik moet toegeven dat ik Tinder en Inner Circle weer vaker open en ook al gesprekken heb met andere mannen, maar vind het een beetje gek om dat tegen Ramon te zeggen. Bovendien was het een vraag die volgde na andere opmerkingen en daarom volgens mij ook niet echt serieus, want ik kan me niet voorstellen dat hij dat echt wil weten. Of zou hij zich schuldig voelen? Dat hij daarom het contact aanhoudt en mij een soort van aanmoedigt om verder te daten? Ik heb geen idee, maar later op de avond gaat het er weer over, dus ik bevind me denk ik officieel in de friendzone.

“Hoe gaat het?” vraagt Ramon de volgende dag. Ik ben een beetje ziek. “Medium” antwoord ik. “Medium rare, biefstuk Bali van Loetje, zin in.” Daar heb ik ook zin in, ook om die samen met Ramon te eten, en dan niet per se als date, maar gewoon gezellig. “Oeh ik ook, lekker carpaccio vooraf, broodje dippen, wijntje erbij.” Ramon reageert dat hem dat heel lekker lijkt. “Nou, dan gaan we toch gewoon, zondag?” Aangezien het me nu niet meer zo boeit heb ik er geen problemen mee als hij me nog een keer afwijst. “Hahaha ik twijfelde ook al om zo’n opmerking te maken. Hoeveel bedenktijd geef je me?” Bedenktijd? Nu moet je oppassen dat je niet arrogant wordt hoor Ramon. “Oh trouwens, nee zondag sowieso niet.” Oke dat is snel besloten. “Next week is also fine!” Ik weet eigenlijk nu wel zeker dat we volgende week ook niet gaan, dus ik zeg dat meer om het af te sluiten. “Ik begrijp dat jouw vrijdag en zaterdag al vol zitten met dates?” Oh, Ramon is duidelijk nog niet klaar met het onderwerp Loetje, evenals met het onderwerp dates. “Ja, dat heb je goed begrepen, I’m fully booked!” ik besluit het spelletje maar gewoon mee te spelen, want ik kan me echt niet voorstellen dat Ramon serieus is. Hij blijft dit nu gewoon zeggen om mij te pesten.

Benieuwd of Ramon en ik wel of niet naar Loetje gaan? Je leest het in de blog van volgende week. Volg UpToDates op Facebook en Instagram om op de hoogte te blijven!