De dag nadat ik bij Sam ben blijven slapen ben ik ontzettend moe. Je slaapt toch anders, hij volgens mij ook. Aan het eind van de dag stuur ik hem een berichtje. Hij reageert! Het zorgt er voor dat we een gesprekje hebben, maar het is niet heel bijzonder. Ik weet nog dat ik het bij Koen zo leuk vond dat hij na een date stuurde dat ie het gezellig vond, dat mis ik een beetje bij Sam, maar dat komt net zo goed van mij kant niet. Ik merk dat het wel gezellig is als we elkaar zien, maar er mist een echte vonk ofzo. Een dag later stuur ik Sam weer een berichtje. Het resulteert opnieuw in een gesprek maar ik zou het toch leuk vinden als het ook een beetje van zijn kant komt. Ik begin te denken dat hij antwoordt uit beleefdheid, omdat ik ben blijven slapen. Geghost worden door Bart heeft blijkbaar meer impact gehad dan ik dacht. Gelukkig lukt het vrij snel om die gedachte uit m’n hoofd te zetten.

De gedachten die ik wat minder makkelijk weer kwijt raak zijn die over Koen. Eigenlijk wil ik hem een bericht sturen en voorstellen om af te spreken, maar ik durf het niet. En wat wil ik daar dan mee bereiken? Gewoon verder gaan waar we gebleven waren? Ik merk dat ik het vooral mis om iemand te hebben, naast mn vrienden, die ik vaak zie en met wie ik dingen kan delen die me bezig houden, zowel werk als privé. Met Sam kan ik dat ook wel, maar met Koen was het toch anders, die sprak ik vanaf het begin elke dag en dat ging echt vanzelf.

Woensdagochtend breekt bij het open doen opeens het rolgordijn in de keuken van mijn raamkozijn af. Koen heeft deze destijds opgehangen en was al niet echt tevreden over hoe goed het vast zat. Als er een goede reden is om hem te appen, dan is het nu. Ik stuur hem een foto van het op de grond gevallen rolgordijn. “Hij heeft me de afgelopen tijd een goede dienst bewezen, maar helaas kon hij de werkdruk niet langer aan.” Koen reageert. “O shit haha, heb je te wild gedaan?” Daarna stuur ik nog een foto van het afgebrokkelde stuk kozijn. “Te wild, ik?! Onhandig wellicht haha.” daarna vraagt Koen hoe het met me gaat. Dat had ik niet verwacht. Als in, dat wilde ik eigenlijk aan hem vragen. Ik vind het ontzettend spannend maar besluit toch de stoute schoenen aan te trekken. “Goed, ik hoop met jou ook? Zullen we anders een keer bijkletsen met een drankje?” Mijn hart bonst in mijn keel als ik het bericht verzend, maar daarna voel ik me opgelucht, ik heb eigenlijk niets te verliezen.

Het blijft angstvallig lang stil. Ik weet nog goed hoe onzeker dat mij maakte in de laatste periode dat we nog aan het daten waren. Bizar als ik daar aan terug denk. Gelukkig kan ik er nu veel nuchterder mee om gaan. Ik ga er ook eigenlijk van uit dat hij nee zegt, wat dan prima is, dan kan ik hem écht uit m’n hoofd zetten, zonder steeds te denken “wat als..” Maar stiekem hoop ik natuurlijk dat hij ja zegt, want ik heb niet voor niets de behoefte gehad om hem te berichten. Eind van de dag krijg ik antwoord. “Ja, goed idee! Ik ben wel vanaf zaterdag op vakantie dus dat zal daarna moeten.” Yes, hij zegt ja! Hij vindt het een goed idee zelfs. “Oke, lijkt me leuk om als je terug bent een keer af te spreken dan, fijne vakantie!” antwoord ik. “Dankje! Ik app je als ik weer terug ben.” Ik ben blij verrast met zijn reactie en vooral heel benieuwd hoe het zal zijn om hem weer te zien. Nog even geduld!

De rest van de week app ik weer met Sam. Als hij op vrijdag vraagt om een drankje te doen weet ik zeker dat hij me niet uit beleefdheid appt. Ik heb alleen al plannen, dus stel voor om zaterdag te doen, maar dan kan hij niet. Ik merk dat daten met Sam heel vrijblijvend is, dat we niets vooruit plannen. Dat zorgt er niet alleen voor dat het langer duurt voordat we elkaar weer zien, maar ook dat ik het minder serieus neem en zelf minder initiatief toon.

En dan hebben we ook nog James, die opeens na 2 weken weer begint te appen. “You forgot about me?” Ik snap niet wat er in zijn hoofd omgaat hoor, ik was hem inderdaad vrijwel vergeten, aangezien niets me aan hem helpt herinneren. “I guess it’s more likely that you forgot about me, James.” Ik ben benieuwd wat hij wilt, dus speel het spelletje even mee. “Haha, no no, just got back to NL yesterday. Where are you?” Oke, dus zijn excuus is weer dat hij in het buitenland zat. Nou sorry James, maar ten eerste werkt het voor mij niet als iemand zo vaak weg is en ten tweede al helemaal niet als diegene dan niets laat horen. “I’m home, why?” Ik weet natuurlijk heel goed waarom hij dat vraagt. “I want to see you.” Wauw, denkt ie nou echt dat ik daar nog een keer intrap? “No, I’m going to bed.” Het is namelijk al half 11. Op instagram heb ik iets gepost over mannen die je appen na 10 uur, James is daar een goed voorbeeld van. “I can put you to sleep.” Denken sommige mannen echt dat het zo werkt? “No thanks, I can put myself.” Maar James geeft niet op. “I want to cuddle with you.” Ik reageer niet meer. “U really don’t want to meet now? I can be at yours in 30 minutes.” Hij is erg hardleers. “No”, antwoord ik voor een laatste keer. Doei James!

Benieuwd of ik Sam nog zal zien en hoe het afloopt met Koen? Meld je aan voor de nieuwsbrief of volg UpToDates op social media om op de hoogte te blijven!